1 sierpnia 1944 r. o godz. 17:00 w Warszawie rozpoczęły się heroiczne zmagania powstańców z hitlerowskim okupantem, które trwały do 2 października 1944 r.
Powstanie Warszawskie było największą bitwą, stoczoną w okresie II wojny światowej przez jakąkolwiek organizację podziemną z wojskami okupacyjnymi. Powstańcy walczyli bez ciężkiego uzbrojenia, pozbawieni wsparcia artylerii, samolotów, dział i czołgów. Wszystkim tym dysponowały za to regularne formacje niemieckie.
O wybuchu Powstania Warszawskiego przesądziły względy polityczne, a nie położenie militarne. Było ono najdonioślejszym przedsięwzięciem militarnym Armii Krajowej. Walki, które pierwotnie były zaplanowane na kilka dni, trwały 63 dni.
Dwa miesiące walk, a następnie systematyczne niszczenie miasta przez Niemców sprawiły, że Warszawa stała się morzem wypalonych ruin. 17 stycznia 1945 roku do lewobrzeżnej części Warszawy wkroczyła Armia Czerwona, w tym 1 Armia Wojska Polskiego. Miasto, do którego weszli, było doszczętnie zniszczone, zamieszkałe przez garstkę warszawiaków, ukrywających się między gruzami.
Powstanie, choć nie osiągnęło celów ani wojskowych, ani politycznych, było fenomenem w skali okupowanej Europy. Dla kolejnych pokoleń Polaków, dla nas wszystkich, stało się jednak symbolem męstwa w walce o niepodległość.
